۱. کیسه زیست‌تخریب‌پذیر، کیسه‌های زیست‌تخریب‌پذیر کیسه‌هایی هستند که می‌توانند توسط باکتری‌ها یا سایر موجودات زنده تجزیه شوند. سالانه حدود ۵۰۰ میلیارد تا ۱ تریلیون کیسه پلاستیکی استفاده می‌شود. کیسه‌های زیست‌تخریب‌پذیر کیسه‌هایی هستند که می‌توانند توسط باکتری‌ها یا سایر موجودات زنده تجزیه شوند. سالانه حدود ۵۰۰ میلیارد تا ۱ تریلیون کیسه پلاستیکی استفاده می‌شود.
۲. بین «زیست تخریب‌پذیر» و «کمپوست‌پذیر» تمایز قائل شوید.
به طور معمول، اصطلاح زیست تخریب پذیر معنای متفاوتی از کمپوست دارد. زیست تخریب پذیر به سادگی به این معنی است که اشیاء می‌توانند توسط باکتری‌ها یا سایر موجودات زنده تجزیه شوند و "کمپوست" در صنعت پلاستیک به عنوان توانایی تجزیه در یک محیط هوازی که در شرایط خاص دما و رطوبت کنترل شده نگهداری می‌شود، تعریف می‌شود. کمپوست توانایی تجزیه زیستی در یک مزرعه کمپوست است که مواد را از نظر بصری غیرقابل تشخیص می‌کند و با سرعتی مطابق با ... به دی اکسید کربن، آب، ترکیبات معدنی و زیست توده تجزیه می‌شود.
گنجاندن عبارت «ماده معدنی» باعث می‌شد محصول نهایی از رده کمپوست یا هوموس که ماده‌ای کاملاً آلی است، خارج شود. در واقع، استاندارد xxx مورد نیاز برای اینکه پلاستیک طبق تعریف ASTM کمپوست نامیده شود، این است که باید با همان سرعتی که چیز دیگری که از قبل طبق تعریف سنتی کمپوست می‌شود، از بین برود، ناپدید شود. کیسه‌های پلاستیکی را می‌توان از یک پلیمر پلاستیکی رایج (یعنی پلی‌اتیلن) یا پلی‌پروپیلن ساخت و با افزودنی مخلوط کرد که باعث تخریب پلیمر (پلی‌اتیلن) می‌شود و سپس به دلیل ... زیست‌تخریب‌پذیر می‌شود.
۳. مواد لازم برای کیسه زیست تخریب پذیر
به اندازه کیسه‌های سنتی (عمدتاً پلی‌اتیلن) محکم و قابل اعتماد هستند. بسیاری از کیسه‌ها نیز از کاغذ، مواد آلی یا پلی‌هگزانولاکتون ساخته شده‌اند. به گفته رامانی نارایان، مهندس شیمی در دانشگاه ایالتی ایست لنسینگ میشیگان و مشاور علمی در موسسه پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر، «مردم زیست‌تخریب‌پذیر را یک چیز جادویی می‌دانند»، اگرچه این کلمه به طور گسترده استفاده می‌شود. «این در حال حاضر رایج‌ترین و نادرست‌ترین کلمه در فرهنگ لغت ما است.» در منطقه زباله اقیانوس آرام بزرگ، پلاستیک زیست‌تخریب‌پذیر به قطعات کوچکی تجزیه می‌شود که می‌توانند با مصرف شدن، راحت‌تر وارد زنجیره غذایی شوند.
۴. بازیافت کیسه‌های زیست‌تخریب‌پذیر.
زباله‌های درون کارخانه‌ای معمولاً قابل بازیافت هستند، اما دسته‌بندی و بازیافت آنها پس از مصرف دشوار است. پلیمرهای زیستی می‌توانند بازیافت سایر پلیمرهای رایج‌تر را آلوده کنند. در حالی که تولیدکنندگان پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر هوازی ادعا می‌کنند که کیسه‌های آنها قابل بازیافت هستند، بسیاری از بازیافت‌کنندگان فیلم‌های پلاستیکی آنها را نمی‌پذیرند زیرا هیچ مطالعه بلندمدتی در مورد امکان‌سنجی محصولات قابل بازیافت حاوی این افزودنی‌ها وجود ندارد. علاوه بر این، موسسه پلاستیک‌های زیست‌تخریب‌پذیر (BPI) اعلام کرد که فرمولاسیون افزودنی‌ها در فیلم‌های اکسید شده بسیار متفاوت است، که این امر تنوع بیشتری را در فرآیند بازیافت ایجاد می‌کند.
زمان ارسال: ۱۵ ژوئن ۲۰۲۲
