کیسه زیست تخریب پذیر چیست؟

1. کیسه های تجزیه زیستی، کیسه های تجزیه زیستی کیسه هایی هستند که می توانند توسط باکتری ها یا موجودات دیگر تجزیه شوند. سالانه حدود 500 میلیارد تا 1 تریلیون کیسه پلاستیکی استفاده می شود.کیسه های تجزیه زیستی کیسه هایی هستند که می توانند توسط باکتری ها یا موجودات دیگر تجزیه شوند. سالانه حدود 500 میلیارد تا 1 تریلیون کیسه پلاستیکی استفاده می شود.
2. تمایز بین "زیست تخریب پذیر" و "کمپوست پذیر"
در اصطلاح معمولی، واژه زیست تخریب پذیر معنای متفاوتی با کمپوست دارد. زیست تخریب پذیر به سادگی به این معنی است که اشیاء می توانند توسط باکتری ها یا موجودات دیگر تجزیه شوند، و "کمپوست" در صنعت پلاستیک به عنوان توانایی تجزیه در یک محیط هوازی در شرایط خاص تعریف می شود. شرایط دما و رطوبت کنترل شده. کمپوست توانایی تجزیه زیستی در یک میدان کمپوست است که باعث می شود مواد از نظر بصری غیرقابل تشخیص باشند و به دی اکسید کربن، آب، ترکیبات معدنی و زیست توده با سرعتی سازگار با آن تجزیه شوند.

گنجاندن "مواد معدنی" محصول نهایی را از در نظر گرفتن کمپوست یا هوموس که یک ماده کاملاً ارگانیک است مستثنی می کند. در واقع، استاندارد xxx مورد نیاز برای اینکه پلاستیک تحت تعریف ASTM کمپوست نامیده شود این است که باید در همان زمان ناپدید شود. به عنوان چیز دیگری که فرد قبلاً می‌داند برای کمپوست کردن بر اساس تعریف سنتی، رتبه‌بندی شود.کیسه های پلاستیکی را می توان از یک پلیمر پلاستیکی معمولی (یعنی پلی اتیلن) ​​یا پلی پروپیلن ساخته و با یک ماده افزودنی که باعث تخریب پلیمر (پلی اتیلن) ​​می شود و سپس به دلیل زیست تخریب پذیری مخلوط می شود.
3.مواد برای کیسه زیست تخریب پذیر
به اندازه کیسه های سنتی (عمدتا پلی اتیلن) ​​محکم و قابل اعتماد است. بسیاری از کیسه ها نیز از کاغذ، مواد آلی یا پلی هگزانولاکتون ساخته شده اند.به گفته رامانی نارایان، مهندس شیمی در دانشگاه ایالتی لنسینگ میشیگان و مشاور علمی در موسسه پلاستیک های زیست تخریب پذیر، "مردم می بینند که تجزیه زیستی یک چیز جادویی است"، اگرچه این کلمه به طور گسترده ای استفاده می شود. در منطقه ضایعات اقیانوس آرام، پلاستیک زیست تخریب پذیر به قطعات کوچکی تجزیه می شود که با مصرف راحت تر وارد زنجیره غذایی می شود.
4. بازیافت کیسه های زیست تخریب پذیر.
ضایعات داخل کارخانه معمولاً قابل بازیافت هستند، اما دسته بندی و بازیافت آنها پس از مصرف دشوار است. پلیمرهای پایه زیستی می توانند بازیافت پلیمرهای رایج دیگر را آلوده کنند. در حالی که سازندگان پلاستیک های زیست تخریب پذیر هوازی ادعا می کنند که کیسه های آنها قابل بازیافت هستند، بسیاری از فیلم های پلاستیکی بازیافت‌کنندگان آنها را نمی‌پذیرند زیرا هیچ مطالعه طولانی‌مدتی در مورد امکان‌سنجی محصولات قابل بازیافت حاوی این افزودنی‌ها وجود ندارد. علاوه بر این، موسسه پلاستیک‌های زیست تخریب‌پذیر (BPI) گفت که فرمول‌بندی افزودنی‌ها در فیلم‌های اکسید شده به‌طور گسترده‌ای متفاوت است، که باعث تنوع بیشتر می‌شود. در فرآیند بازیافت